در فشار مکش پمپ که معمولا با واحد بار بیان میشود. بیانگر محدوده قابل قبول برای اعمال فشار در دهانه ورودی پمپ هیدرولیکی است . با اتصال خط مکش در سیستم هیدرولیک به دهانه ورودی پمپ هیدرولیک، روغن از مخزن به سمت پمپ هیدرولیک کشیده میشود . البته لازم است توجه شود که "مکش " فقط کلمه ای است که برای نشان دادن سمت روغن گیری پمپ بکار میرود و اصولا مایعات قابل کشیده شدن نیستند بلکه با نیروی فشار خارجی هل داده می شوند .

قدرت مکش یک پمپ هیدرولیکی بستگی به میزان اختلاف فشار سمت مکش پمپ و فشار هوای روی سطح مایع  دارد . بنابراین حتی اگر یک پمپ بتواند تولید خلا مطلق نماید،مقدار ارتفاع کشش مایع آن از حداکثر نیروی فشار جو تجاوز نمی نماید و حد نهایی ارتفاع کشش را حداکثر فشار وارده بر سطح مایع از طرف هوای بیرون تعیین میکند . از این رو ارتفاع مکش پمپهای هیدرولیکی محدود است و هرچه پمپ نزدیکتر به سطح مایع نصب

شود،مایع راحت تر به سمت پمپ رانده میشود و احتمال ایجاد کاویتاسیون درآن کمتر دیده میشود . در جدول زیر فشار حداکثر و حداقل مجاز در ورودی چند پمپ نمونه ارائه شد است .

زمانی که فشار مکش در ورودی پمپ هیدرولیک از حد فشار تبخیر روغن کمتر شود  امکان تبخیر روغن و ورود آن به اخل مایع و همچنین ورود حبابهای هوا به داخل روغن بوجود می آید. این بخار ها هنگامی که از ناحیه کم فشار به منطقه پرفشار پمپ هیدرولیکی منتقل میشوند ، به صورت ناگهانی تحت فشار زیادی قرار گرفته و منفجر میشوند . این پدیده باعث ایجاد یک موج انفجاری پرفشار در روغن میشود که نتیجه آن بوجود آمدن نیروهای ضربه ای بر روی اجزاء پمپ میباشد. این نیروها به سرعت باعث ایجاد خوردگی در اجزاء فلزی پمپ میگردد و عمر مفید پمپ را کاهش می دهد.

موارد ذیل سبب حذف پدیده کاویتاسیون میگردد. این عمر به بالا نگه داشتن فشار مکش بیش از سطح فشار اشباع روغن اتفاق می افتد:

سرعت روغن در خط مکش کمتر از منفی 1.5 متر بر ثانيه اعمال شود.

• فاصله بین مخزن تا پمپ ،کمترین مقدار ممکن باشد .
• تعداد اتصالات بین مخزن و پمپ کم باشد.
• از صافی و فیلترهایی با افت فشار پائین و همراه با نشانگر انسداد بکار گرفته شود.
• از روغن با ویسکوزیته مناسب برای پمپ هیدرولیکی استفاده شود.